A writer’s goldmine. Zo omschreef een docent aan de HKU mijn Bosnië-trauma ooit. En bedankt...
Maar ik snap wel wat ie bedoelde. Er niet over schrijven zou zijn als de spreekwoordelijke roze olifant waar je niet aan mag denken. Write about what you know, is dan ook goede raad en in het geheel niet duur.
Trauma of niet, schrijven is hoe dan ook een fijne bezigheid. Helemaal als je er centjes mee kan verdienen.
Dat centjes verdienen kan op allerlei manieren. Een ervan is de afrekening van leengelden van Stichting LIRA aan het eind van het jaar. De royalty's zullen we maar zeggen. Het voelt altijd een beetje als gratis geld. Dat is onzin natuurlijk, maar zo voelt het, want het werk is immers al gedaan. Meestal schommelen mijn royalty's zo rond de tien cent, al met al net genoeg voor een kauwgombal.
Die kauwgombal kauw ik dan ook niet, ik zuig erop. Elke dag vijf minuten. Zo gaat ie mee tot in maart. Als het maart is dan bijt ik ‘m stuk.
Iedere dag kauw ik dan een minuutje op de bal die nu een prop is, en als ik ben uitgekauwd plak ik ‘m achter mijn oor. Zo kauw ik mij door de lente. De prop is hard als ik hem in mijn mond steek. Speeksel en ferme kaakbewegingen maken het gestolde snoepgoed weer soepel en net als het soepel is, dat je denkt: hmm lekker, dan is het alweer tijd om hem uit te spugen.
Als de zomer begint is de prop kauwgum alleen nog maar gum. Die plak ik op het einde van een potlood en de rest van het jaar gum ik er mee dat het een aard heeft. Iedere potloodstreep en ieder woord dat me niet zint wis ik er mee uit. Ha!
Het was 2015 toen ik ineens een afrekening van Stichting LIRA kreeg, waarop stond dat ik negenhonderd euro leengeld zou ontvangen. Het stond er echt, negenhonderd ekkies, uit te keren aan B. Hofstede.
Dat zijn heel veel kauwgomballen...
Het ging om de roman De hemel boven Parijs, alleen ik had en heb nooit een roman geschreven die De hemel boven Parijs heet. Wie wel een roman getiteld De hemel boven Parijs heeft geschreven is Bregje Hofstede.
Stichting LIRA was erg aardig toen ik die van de persoonsverwisseling op de hoogte stelde. De mensen daar zaten er ook een beetje mee in hun maag. Zo erg zelfs dat de dame waarmee ik contact had voorstelde dat ik het geld zou houden. Dat ging mij te ver. Ik heb het geld teruggestort en mijn initiaalgenoot via Facebook op de hoogte gesteld van deze toevalligheid. Het zal je maar gebeuren, dit soort broodroof.
Bregje vond het ook wel amusant geloof ik en een antwoordberichtje waarin ze mij bedankte voor mijn eerlijkheid was mijn vindersloon.
Zo zie je maar waar een misverstand toe kan leiden. Daarvoor had ik nog nooit van Bregje Hofstede gehoord.
Reactie plaatsen
Reacties