Plotseling…

Lees op het moment een roman waarin er 'plotseling' nogal eens wat gebeurt of in gang wordt gezet. Als ik de schrijver moet geloven is de wereld van het personage een aaneenschakeling van verrassende momenten. Zo komt het verkeer 'plotseling' weer in beweging als er een file is. Het moment zal zich inderdaad niet tot op de seconde laten voorspellen, maar om het nou op te blazen tot een moment van verrassing... Dat de auto's op zeker moment weer gaan rijden dat weet ieder mens. Daar hoef je zelfs geen rijbewijs voor te hebben. Maar aangezien ik toch al word doodgegooid met bijvoeglijke naamwoorden kan dit er ook nog wel bij. Doorlezen tot het einde plotseling daar is, zeg ik tegen mijzelf.

'Plotseling' betekent volgens Van Dale: onverwacht. De manier waarop 'plotseling' vaak wordt ingezet suggereert meestal niet meer dan: van het ene op het andere moment. En daarin schuilt mijn bezwaar, want alles gebeurt van het ene op het andere moment. Zo zit tijd in elkaar, dat is het idee achter het concept in deze dimensie.

En zo wordt er in menig verhaal op jullie planeet wat afgeplotselingd. De ene nietszeggende handeling is nog verrassender dan de andere gebeurtenis. Al lezende kwam ik er al snel achter dat 'plotseling' is verworden tot een platgetreden binnendoor-paadje om even snel iets van niets te maken. Zie daar, het woord als doel op zich, met als enige intentie een suggestie te wekken die er niet is. Plotseling gebeurde er niets, om de titel van een boek van has-been Herman Brusselmans te citeren. Vroeger las ik hem met plezier. Tegenwoordig scheidt/schijt hij alleen nog maar papieren drollen af/uit. Wat een loser is dat geworden zeg. Maar dit terzijde. Terug naar het woord.

Het woord 'plotseling' voegt meestal niets toe aan de spanningsopbouw en zegt als zodanig niks, behalve dat de tijd doorloopt. Kostbare tijd, zowel in de wereld van het verhaal als in de wereld van de lezer.