Wereldvreemd in een vreemde wereld

Morgen vlieg ik naar Liverpool. Cadeautje van mijn lieve vrienden, omdat ik al vanaf de kleuteracademy Beatlesfan ben, al wist ik dat toen nog niet. Dat besef kwam pas rond mijn achtste levensjaar.

Liverpool was er nog niet van gekomen en zonder mijn lieve vrienden was het er waarschijnlijk ook nooit van gekomen. The Beatles zijn voor mij de muziek, de liedjes die mij al mijn hele leven begeleiden. Het zou nooit in me opkomen om op bedevaart te gaan, maar nu het dan zover is kan ik me niet meer voorstellen níet meer te gaan. Het is iets wat moet gebeuren, zoals een ander eenmaal in zijn leven naar Mekka moet.

De tickets zijn al een tijdje geboekt, ik zou samen met mijn vrouw gaan. Mijn ene grote liefde delen met mijn andere grote liefde, zo zag ik het voor me. Harde romantiek.

Maar afgelopen vrijdag klapte die romantische droom bovenop de werkelijkheid. Mijn vrouw heeft een een nationale ID-kaart en geen paspoort, en wil een mens uit Europa tegenwoordig het VK bezoeken dan kan dat sinds oktober 2021 enkel en alleen met een paspoort. Aangezien zij Duits is, was er geen tijd meer om een paspoort aan te vragen. Dus stap ik morgenvroeg alleen in de vliegmachine.

Bij het boeken van de tickets kon ik een toegangstest doen op de site van Easyjet. Daar heb ik toen ingevuld dat mijn vrouw een Duitse ID-kaart had. De uitkomst was een grote oranje vink. Ga maar lekker op vakantie, alles was volgens de regels geregeld.

Maar vorige week was daar dat stemmetje dat mij adviseerde om nog eens te checken wie er nou eigenlijk dat eiland op mochten. Een eiland dat steeds meer weg heeft van het eiland in Lord Of The Flies. In het boek van Golding kan je de moordenaars en amok-lopers en hun primitieve bijgeloof nog verexcuseren, omdat het kinderen zijn. Kinderen die bij de volwassenen hebben afgekeken hoe die het doen. In Brexitania zijn het de volwassenen die de boel in lichterlaaie hebben gezet.

Morgen vlieg ik dus allenig naar Liverpool John Lennon Airport en om John te citeren: “You may say I’m a dreamer.”

Ik ben groot geworden met de Europese droom. Een droom die niet is geworden wat hij had moeten worden, maar de nachtmerrie, zoals het project graag wordt afgeschilderd door wannabe volksmennertjes met een slechte huid, is het zeker niet. Maar in plaats van de schouders eronder te zetten geven ze gewoon op, dat stelletjes losers, en gaan ze lopen haten.

Na de val van de muur dachten ons mensen dat het nu wel gedaan was met dictatoriale machtspolitiek. Alle Menschen werden Brüder, en meer van dat soort schattigheden. Dat driekwart van de wereldbevolking nog steeds crepeerde en dus andere prioriteiten dan verbroedering had, was even niet opgekomen bij de rich kids van de wereld. Oorlogje hier, uitbuitinkje daar. Alles om de eigen monnies te zekeren. Vrijheid, blijheid. Daar moest wel een reactie op komen.

Afijn, twee Twin Towers later zag de wereld er heel anders uit en de rich kids waren in hun kuif gepikt en op hun pik getrapt en knepen stiekem hun handjes in elkaar van vreugde. Want eindelijk was er weer een vijandbeeld om uit te buiten en het volk mee te verdelen en zo te overheersen. En terwijl het gepeupel al facebookend en twitterend ten onder ging aan terminale verveling, werd De Markt op ons losgelaten om zijn machtige werk te doen en de welvaart op ons allen down te laten trickelen. In de tussentijd drukten overheden er allerlei surveillance-wetten doorheen en creëerde het grootkapitaal o.a. een verslavingspandemie, een hypotheekcrisis en een eurocrisis gevoed met onze eigen hebzucht. Wat hebben we het toch goed...

Gekke Barry, van welke planeet kom jij? Ik dacht echt dat een ID-kaart genoeg zou zijn. Net als mijn vrouw en met ons vele anderen. Een schrale troost, dat we niet de enigen zijn die zo wereldvreemd in het leven staan. Wat is dat ook voor back-to-the-fifties-bullshit? De ene dag mag je gewoon naar binnen met je ID-kaart en van de ene op de andere dag ben je ongewenst, omdat je niet het juiste papiertje hebt.

Ik weet, het klinkt als jammeren op hoog niveau. Maar het gaat niet om het feit dat onze gezamenlijke reis niet doorgaat, eerder om de mislukte machtsfantasie die er aan ten grondslag ligt. King for a day, fool for a lifetime...

Dan ben ik liever een dreamer. Wereldvreemd in een vreemde wereld, waarin liefde soms ver te zoeken is. Iets wat The Beatles altijd hebben bezongen en gepromoot in hun muziek. Liefde. Ik heb er zin in. Liverpool ik kom eraan!

Pies en lof. All you need is cash...

Ik wou dat ik erbij was geweest...