2004, a rock 'n roll odyssee

In 2004 speelde ik met mijn band The Stilettos op de Stardumb Winter Rumble in het Belgische Gierle. Stardumb Records had toen net onze tweede plaat op CD uitgebracht. Het was een treffen van bands en muziekfans van over de hele wereld.

Uitsmijter was de band The Riverboat Gamblers uit Texas. Bij hun optreden kwam zoveel energie vrij dat in een straal van 100 meter om het pand de sneeuw was gesmolten.

Het was de tijd dat garage rock hip werd verklaard. Gitaarmuziek mocht weer even van de muziekpers en de industrie. The Strokes, White Stripes en noem ze allemaal maar op waren snoepje van de week. 'The New Rawk Revolution' werd het genoemd door het journaille. Dat het heilige vuur van de rock ' roll altijd was blijven branden sinds Elvis zijn bekken uit de kom schudde was blijkbaar aan ze voorbij gegaan... Ik kan me een concert in EKKO Utrecht herinneren van The Hunches, op 23 september 2004, waar een popjournalist rondliep die werkelijk geen idee had waar ze naar ging kijken. Ze vroeg de tourmanager, een magere Groninger van twee meter met peenhaar en een oranje sik, het hemd van zijn magere lijf, zo vertelde hij mij. De volgende dag stond er een verhaal in de NRC, waaruit haast leek alsof ze bij de bandleden in de klas had gezeten. Later schreef diezelfde dame in een kinderboek over popmuziek dat Kurt Cobain "de grunge had uitgevonden."

Mensen verzinnen de waarheid waar je bijstaat. Ik doe het zelf ook. Tot vorige week wist ik niet van het bestaan af van onderstaande filmpje. Tijdens het bekijken kreeg het jaar 2004 ineens weer belang en gewicht. Dit was het bewijs dat ik toen bestond. Er was zelfs een datum aan te verbinden en met het onderzoek dat volgde kon ik zelfs meerdere data van dat jaar invullen. Onze band ging als een speer. We speelden ieder weekend, tourden door Duitsland en werden in de Oor Pop Encyclopedie omschreven als belangrijke exponent van de garage punk revival in de lage landen.

Ik was het allemaal vergeten, of had het achter mij gelaten. Dankzij het filmpje was ik weer even daar.

Wat mijn leven toen bij elkaar hield, terwijl het van eenzaamheid en ellende uit elkaar dreigde te vallen, was muziek. En toen het beter ging was daar ook de muziek.

Altijd was daar de muziek. Zolang ik mij kan herinneren. Alles is muziek. Schrijven is muziek.

Ik sluit af met deze woorden, ook uit 2004, van schrijver Kurt Vonnegut.

"No matter how corrupt our government and corporations and Wall Street and news media may yet become, the music will still be perfectly wonderful."