De Wens

Peter Peter verliet het huis. Voor het huis bleef hij staan en luisterde. In de verte klonk gerommel. De grond onder zijn voeten trilde. De lucht was koel. De wind was gedraaid. Peter Peter ademde diep in, hield de lucht even vast in zijn longen en ademde toen uit met een diepe zucht.

De zakdoekenboom in de tuin wiegde traag heen en weer. Zijn witte bladeren waren grijs. Peter Peter schudde zijn hoofd, haalde zijn schouders op en liep over het tuinpad naar de weg. Aan de rand van de weg bleef hij staan.

In de verte kringelden rookpluimen omhoog. Gisteren was de lucht helemaal zwart geweest, een gordijn dat gaandeweg de dag werd dichtgetrokken. De wind had de geur van verschroeid haar en gesmolten plastic met zich meegedragen. Peter Peter had de ramen gesloten en de lichten ontstoken.

Een vliegtuig daalde, zonnestralen weerkaatsend alsof het in brand stond.

Peter Peter liep de weg op. De weg zat vol gaten en was nauwelijks nog begaanbaar. Wat er over was van het wegdek zat vol littekens en lag bezaaid met brokken asfalt.

In een van de gaten groeide een zonnebloem. De dunne steel met daarop de ontluikende bloem stak fier uit de grond. Peter Peter liet zich op een knie zakken, trok wat opkomend onkruid uit de aarde. Hij kwam weer overeind, veegde zijn handen af aan zijn broek.

Net toen hij zich wilde omdraaien om huiswaarts te keren zag hij beweging in de verte. Er kwam iemand aangelopen. Peter Peter besloot te wachten.

Terwijl hij wachtte trok hij met zijn tanden stukjes vel los rond zijn nagels. Af en toe keek hij op van zijn afgekloven vingers. De persoon in de verte kwam langzaam dichterbij. De stip van zo-even had ledematen gekregen.

De duim van zijn linkerhand bloedde, een dun straaltje langs de nagelriem. Hij stak de duim in zijn mond. De smaak van het bloed herinnerde hem aan vroeger, aan de tijd op zolder.

De voetganger had hem nu ook opgemerkt. De onbekende hield zijn pas in en bekeek Peter Peter van een afstand terwijl achter hem in de verte de rookpluimen verwaaiden en de hemel grijs kleurden, als druppels inkt in een glas water.