Column

Ben ik het volk?

Mijn hart bloedt zachtjes omdat mijn tranen allang zijn opgedroogd. Wij worden geleid door de minst gekwalificeerden onder ons, zonder moreel besef, met harten vol wrok en afgunst en angst en hebzucht. Ze dansen naar de pijpen van hoogste bieder en wanen zich God, rechter en executiepeloton en sturen mensen de dood in zonder met hun ogen te knipperen.

En passant wordt een verleden verheerlijkt dat nooit heeft bestaan en een toekomst beloofd die nooit zal komen. En wij laten het gebeuren, staan het zelfs toe. De op valse symptoombestrijding gerichte politieke werkelijkheid zonder echte langetermijnvisie is een perfecte weergave van onze verkorte aandachtsspanne. Het is volgens sommigen "de wil van het volk".

Dit alles doet me denken aan dit gedicht van Carl Sandburg, uit 1916:

Ik ben het volk, de meute

Ik ben het volk - de meute - de menigte - de massa.

Weet u wel dat al het grote werk van de wereld door mij wordt gedaan?

Ik ben de arbeider, de uitvinder, maker van het voedsel en de kleren van de wereld.

Ik ben het publiek dat getuige is van de geschiedenis. De Napoleons komen van mij en de Lincolns. Ze sterven. En dan stuur ik meer Napoleons en Lincolns.

Ik ben de zaadgrond. Ik ben een prairie die bestand is tegen veel ploegen. Vreselijke stormen trekken over mij heen.

     Ik vergeet.

Het beste dat ik heb te bieden wordt uit mij gezogen en verspild.

     Ik vergeet.

Alles behalve de Dood komt naar me toe en dwingt me te werken en op te geven wat ik heb.

     En ik vergeet.

Soms grom ik, schud mezelf door elkaar en spetter een paar rode druppels zodat de geschiedenis het zich herinnert.

     Dan… vergeet ik.

Wanneer ik, het Volk, leer te herinneren, wanneer ik, het Volk, de lessen van gisteren gebruik en niet langer vergeet wie me vorig jaar bestolen heeft, wie me voor gek heeft gezet - dan zal er geen spreker ter wereld zijn die de naam "Het Volk" uitspreekt met een vleugje spot in zijn stem of een verre glimlach van spot.

     Dan zal de meute - de menigte - de massa - arriveren.

Ik hou van Holland. Een land dat bloedig is onderdrukt en zelf bloedig heeft onderdrukt. Dat grootse dingen heeft gepresteerd, door samenwerking. Hier ben ik geboren. Ooit was ik bereid voor dit land te sneuvelen. Ik ben Nederlander, maar ik ben niet het volk.

Maak jouw eigen website met JouwWeb